Mohandas Karamchand Gandhi (1869–1948), nazywany Mahatmą („wielki duchem”) i Bapu („ojciec”), przywódca indyjskiego ruchu niepodległościowego, propagator ahimsy (niestosowania przemocy) i satyagrahy (siły prawdy). Symbol prostoty i moralności XX wieku.
Urodził się w Porbandarze (Gujarat, Indie) w 1869 r. Studiował prawo w Londynie, a pierwsze doświadczenia polityczne zdobył w RPA, walcząc o prawa ludności indyjskiej. Po powrocie do Indii stał się głównym liderem walki o niepodległość, stosując metody pokojowego oporu wobec Brytyjczyków. Żył skromnie w aszramach, promował samowystarczalność (m.in. tkactwo) i równość społeczną. Zginął 30 stycznia 1948 r. w Nowym Delhi, zamordowany przez hinduistycznego nacjonalistę. Jego filozofia pokoju i sprawiedliwości zainspirowała ruchy praw obywatelskich na całym świecie.